Ik ben geen native, dus schakel ik meteen over opmijn moedertaal, ookal is engels nog zo Cool.
Hier ben ik, iedere dag hardwerkend om wat geld te verdienen, in een lief klein druk optiek-zaakje in een leuke woonwijk in de Hofstad.
Wat is mijn motief om r te werken en om er evt te blijven werken.
gewoonte...komt er als eerste in me op...hmm dat is even een interessante mogelijkheid tot zelfreflectie hier.
In twee jaar kunnen er inderdaad een aantal gewoontes insluipen. Welke? druk zijn met niks...ook weer interessant...het is niet dat er niets gebeurd als ik aan het werk ben natuurlijk. Ik weet wel dat er veel gedaan 'moet'worden op een dag. Meestal is het slijpwerk, afstelwerk, wat controles, maar vooral de dingdong tegemoet treden. de Dingdong zijn de klanten...die op elk gewnst, elk ongewenst moment naar binnen lopen. Druk met gehaast een bril in elkaar te zetten, gaat daar dan de echte roeping aan me trekken; loving God is loving people....
Waarom die aanstoot toch steeds, Sjacherijnige oude mannetjes,met aangekoekte groene brillen uit 1983, dove vouwen achter een rollator, die natuurlijk weer niet teruggroeten. Vervelend drukke kinderen, die voor de derde keer in een maand hun bril van hun oren laten zakken....mensen die gewoon even een nieuw schroefje in een oude goedkope rotzonnebril willen laten zetten..of van die bij- een -drogist- gekochte- leesbrilletjes, van een paar euro waar dan van gezegd wordt dat ie best duur was. Maar ineens kapot blijkt te zijn als ik hem als assistent-opticien moet repareren....aaaaaaah lord hev murcy..ik haat ze..oops. Dat is niet de bedoeling.
Ten eerste ik hoef ze niet allemaal alleen te helpen....
ik sta er inderdaad niet alleen voor, ik heb een hele goede en fijne collega, een altijd opgewekte commercieel ingestelde, maar fatsoenlijke jongeman.
hmm, zelfs hierbij krijg ik..opstandige neigingen...
Ik ben hem niet, (I wish I was) Altijd vrolijk, opgeruimd, intelligent, hardwerkend, gemotiveerd en altijd tijd voor de praatjes en vragen van klanten...van wie hij de namen bijna altijd onthoudt.
Er is iets wat me tegen houdt of heeftt gehouden om het allemaal op te brengen, om michien wel mezelf te zijn....
Het vak is theoretisch te moeilijk voor me, om er echt helemaal in te komen. (heb er ook nooit een opleiding voor gedaan en zou nooit in mij zijn opgekomen. Maar kansen kreeg ik wel. En nog steeds. En daar dank ik niemand anders voor dan mijn God. Na het eerste half jaar baggeren en sjggeren, werd ik i eens overgeplaatst....en keerde hij alles ten goede..een frisse nieuwe omgeving, mooie witte winkel met prachtige bloemen als decoratie, in veel leuker stadsdeel. Ik kwam los, mijn nieuwae collega was ook een geschenk uit de hemel. Deze was jonger, ongedwongener en schonk me al snel het vertrouwen.
Vertrouwen om glazen te slijpen, om dingen te gaan leren DOEN. ....
Er kwam meer inhoud..meer passie en meer zelfvertrouwen.
Halleluja voor managers die weten het beste in iemand naar boven te halen..blijkbaar begint dat met vertrouwen.....
wordt vervolgd.
